Herkes Gördüğüdür Aslında

Şöyle bir durup bakınca kendinize, etrafınıza ve hayata, ne görüyorsunuz? Huzur mu hayatınızda gördüğünüz? Sevgi dolu insanlar mı tüm çevreniz? Ya siz? kendine güvenen, akıllı, marifetli? İşte ne görüyorsa insan, bilmeli ki, kendisindedir kaynağı her şeyin.

Güzellikleri fark eden göz, güzellikleri arayandır, gördüğü yerde hemen, şıp diye tanıyabilendir, çünkü öyledir, öyle bakar her yere.. Kıskançlar, kıskançlık dolu bakışları çok iyi tanır, onlar kıskançları görürler herkesten daha net hem de, zalimler zalimleri tanır gözlerinden..

Ondandır ki, beni yalnız bırakmayan, postlarıma yorumlar bırakan dostlar, sadece güzel olanları görüyorlar bu blogda, hep huzur bulduklarını söylüyorlar, her çabayı takdir ediyorlar, olmuş ya da olmamış, ona akıtılan teri onlar görüyorlar, çünkü onlar tanıyorlar bu ter damlacıklarını, biliyorlar bir şeyler üretme dürtüsünü, ne heyecanla yapıldığını, yazıldığını, yayınlandığını ve onların içlerindeki tüm güzellikler, sözcük oluyor, bana doğru akıyor..Ben, heyecanlanıyorum, gaza geliyorum, gidip başka başka bloglarda, binbir emek üretilenlere aynı heyecanla bakıyor, içimden geçenleri paylaşıyorum, o blog başkasına, sevgiler, iyi dilekler bir zincir oluyor, bizi hayata bağlıyor, sabah uyanmamız için bir sebep oluyor bazen, bazen de yeni bir yumak yün satın almamız için..Bu zincir insanları birbirine bağlıyor, yaşı, dili, dini ortadan kaldırıyor, hepimizi birer küçük kız çocuğu yapıyor aynı mahallenin apartman boşluklarında evcilik oynayan, birbirine komşuculuğa giden..

Kötüler, zalimler, gaddarlar, kalp kırıp sevinenler, kıskançlıktan kötülük dileyenler mi? Bilmem, hiçbirimiz fark etmiyoruz onları, onlar fark edilmemenin siniri ile gittikçe daha da çok bağırırlarken, bizim kulaklarımız ses duvarını aşan bu bağırışları artık duymamaya başlıyor, yerini müzik sesleri alıyor, kuş cıvıltıları, martı kahkahaları.. Biz sadece bunları görüyoruz; iyilik, güzellik, neşe, umut..Herkes gördüğüdür aslında..