Eski Kuşak

Evet, yemek tarifleri için videolar var artık, tabletten seyredip bir yandan da yapabildiğimiz; internet var, beğendiğimiz tarifi kopyalayıp, basıp, elimize alıp kullanabildiğimiz..Ve çeşit çeşit yemek dergileri-kitapları var, benim de çok meraklı olduğum ve her birindeki tarifleri hep bir heyecanla, zevkle denediğim.  

Ama ben eski kuşağım..Kaleme, deftere, not almaya düşkünüm..Kiminin elinden tarak düşmez, kimin telefon, kiminin araba anahtarı, kiminin cımbız..Benim elimde kalem..Sabah kalkar kalkmaz "o günün yapılacak işler listesi"ni yaparken, alışverişe çıkarken, alışveriş sırasında, alışveriş dönüşü, gün içinde tamamlanan işler, uzun vadeli takipler için notlar alırken, gece yatmadan önce "ertesi günün yapılacak işler listesi"ni yaparken..Ama en çok da televizyon başında..Yemek programlarını seyrederken, bir yandan seyredip, bir yandan notlar alırken, "eğlence", "izlence" değil de, "araştırma-inceleme" yapıyormuşçasına :)) 

Böyle olunca güzel bir not defteri, hep elinin altında oluyor insanın..Zaman zaman bu defterlere güzel kılıflar dikmek, işlemek de ayrı bir zevk oluyor..Diktiğim, acemice de olsa kapitonelediğim, üzerine bir de keçeden "kız"cık kondurduğum-ama elinde bir kalemle tabii-defterim..Dilerim defterim dolar taşar, yeni defterlere başlama fırsatı da verir hayat bana..

Herkesin hayatının bir kırılma noktası vardır ya hani, galiba benimki de okuma yazmayı öğrendiğim o günler..Yazılar, satırlar en iyi dostum oldu hep beni hiç yalnız bırakmayan..Konuşmaktan daha çok sevdi hep yazmayı, dinlemenin yerine tercihim oldu hep okumak..Ben yol tarifini, yemek tarifini, pek çok şeyi dinleyerek değil, yazarak ve okuyarak anlayanlardanım..Ondan galiba bu kalem-defter sevdam..Sararmış kitap sayfalarına sıkıştırdığım dünya para ve çay partilerine, güneş altında özenle üzerinde çalışılmış bronzlaşma seanslarına,  beni "en mutlu ve en genç gösterecek selfie" denemelerine ayıracağım zamanı verdiğim okuma saatleri ondan galiba..Eski kuşağım ben..

Keçe İğneleme

Evvelki yazdı, keçe iğnesiyle, keçe yünleriyle tanışmam kısa bir workshopta oldu..Sonrasında elim gitmemişti hiç keçeden çiçek-böcek yapmaya, paşminaları bezeyip, sarınıp gezmeye..Sonra bu keçe kedicikler yayılıncaya kadar..



Bir kaç çeşit keçeyle evdeki kumaşlar üzerine biraz tüylü hayvanlar işte.. Ama gözler yok mu? Kedilerin o katman katman gözlerindeki renk tonlarını vermek, birer de beyaz keçe parçası ile o cam gözlere vuran ışığı belirginleştirip gözlerini parlatmak..İşte bulmaca gibi insana saatleri harcatan o..Bir de iplikleri dekupaj tutkalı ile sertleştirerek yaptığım bıyıklar..Tel tel, misina gibi diken diken o bıyıkların hissini verebilmek..Şu an amatörüm, hiç bir zaman bu işte de, ustalık seviyesine çıkamadan gönlüm başkalarına kayıverecek biliyorum ama, zevkli, çok zevkli bu kediciklere gün geçirmek, ne yalan söylemeli..

Günler Geçerken

Günler hızla ilerlerken, örgü çanta çılgınlığı devam ediyor bir yandan da..Bu son dediğimde her seferinde, yeni bir yumak, yeni bir çanta sapı, yen,bir çanta tabanı, yeni bir çanta aksesuarı sitesi, yani her bahane, yen,i bir çalışmayla sonuçlanıyor..Ne kadar kullanırım, kaç günde sıkılırım kullanmaktan bilmiyorum ama, yapımı öyle zevkli ki, bu sıcak, bu basık, bu beklemeli günlerde kafa dağıtıyor..

Ferah günlerimiz olsun, mutlu bayramlar..