Yanlış Taraf

Bazen bakıyorum ki çoğunluğun tersine gidiyorum. Pek çok tanıdığımdan daha farklı algılıyorum hayatı.. Amaçlarım, önceliklerim, vazgeçebileceklerim ve geçemeyeceklerim epeyce farklı kitlelerden..

"Aynı sistemin yetiştirdiği insanların birbirine benzemesinden daha doğal ne olabilir ki" diyordu bir kitapta bir yazar, ondandır belli ki yığınların bu kadar birlikte ve aynı yöne hareket etmesi..Ben mi? Ben çok akıllı olduğumdan değil elbette farklılığım..Zaten zeki olduğumu söylerse de insanlar bazen, hiç de akıllı bulmam ben kendimi..Önceliği kendi çıkarlarıma verecek kadar aklım olmadı hiç benim, aklımın bu boşluğunu hep vicdanımla doldurdum, aklımın azlığını farkettikçe duygulara sarıldım..

Bir tüketici olarak bizden bekleneni yapmakta pek hevesli değilizdir biz eşimle, bir modern çağ insanı olarak maddi konular çok da ilgimizi çekmez, "alma"lı, "satma"lı cümleler kullanmayız pek gün içinde "yapma"lı, "okuma"lı, "öğrenme"lidir fiillerimiz genellikle..Evin içinde sıklıkla gezinerek, sahip olduklarımızın sayısını daha da azaltmaya yönelik dolap düzenleme çalışmalarının sonunda hep "her şeyin aslında hemen şimdi vazgeçilebilecek kadar değersiz" olduğunu farkederiz. "saklama"lı, "sahip olma"lı heveslerimizin yerine "verme"li, "paylaşma"lı, "hediye etme"li heyecanlar koymaya çalışıyoruz geçen yıllarla birlikte hala ve hala..   

Sonuçta galiba, hayatın çok da kalabalık olmayan bir tarafındayız, "yanlış tarafında olmamak için yalnız tarafında.." Ama yalnız mıyız gerçekten? 

Hiç olur mu? Siz varsınız ya bu duyguları benimle paylaşan, üretmenin anlamını bilen, üreteni güzel sözlerle cesaretlendirmekten anlayan, duygularını olanca çıplaklığı ile paylaşanı yalnız bırakmamayı düşünebilen...Birlikte dertlere deva olmaya koştuklarımız, birlikte birbirimize iyi dileklerimizi, dualarımızı gönderdiklerimiz, eli elimize değmeden telefon hatlarından/modem kablolarından anlaştıklarımız, gülüştüklerimiz, söyleştiklerimiz..Hayatlarımız kendimiz ve duygularımızla bu denli doluyken, cüzdanları ve mallarının kalabalığı arasında, bu kalabalığı günden güne artırabilmek uğruna günden güne daha da insansızlaşan yapayalnızlardan daha kalabalık değil miyiz her birimiz?