Dolabımın Süsleri

Reçel yapmayı pek bir sever oldum. Hazır pektinlerle çok daha kısa sürede yapılıyor ya, tabii bir de az miktarlarda yapınca. 2 elmayla, 4 armutla, 1 ayvayla hatta bir kavanoz reçel yapılabiliyor ki, bu da aynı reçelden bir fıçı yapıp 2 kış öğüre tıksıra aynı reçelin yendiği günlere inat, her kahvaltı için ayrı bir hoşluk yaratıyorlar..

Aslında çok da düşkün değilimdir ben reçele. Sabah kahvaltıların da görmesem aramam, kahvaltılıkları sayarken, peynir-zeytinle başladığım listemde een enn sonlardadır hatta ille listeye girecekse, neredeyse çayla birlikte..

Ama mutfak dolabını açınca oradan bana gülümseyen kapakları süslü, göbekleri etiketli reçel kavanozları, bana oranın bir ev mutfağı olduğunu hatırlatır. Reçel yaparken mutfakta, ocağın üzerinde ılınmaya bırakılan o yapış yapış tencereyi gidip gelip kontrol etmek, kavanozlara doldurduklarımı gelip gidip ters yüz etmek, bana işinin ehli maharetli, ev ekonomisinden anlayan, çok da becerikli bir ev kadını hissi verir sanki annemin o eski yemek kitabının kapağındaki çok bilmiş, beli önlüklü, eli kepçeli, ama saçları ondüleli pür makyaj ev kadını aslında benmişim gibi..

Fırından yeniş çıkan ekmeğim daha soğumadan hemen bir kaç dilimi yanında ev yapımı reçelle sunmak...Bir sanatçının tablosunun üzerindeki ipek örtüyü sıyırıvermesi ve izleyicilerden yükselen o beğeni-şaşkınlık karışımı uğultu ile mest oluvermesi işte..   

Pişirmeyi seven için her zaman da amaç kendi damak tadı olmuyor işte, ama neyse ki reçellerin her zaman bir alıcısı bulunuyor bizim evde..Tabii bu arada güzel süslenmiş bir kavanoz ev yapımı reçelin her zaman güzel bir hediye olduğunu da söylememe gerek bile yok sanıyorum.

Hafta sonunuz güzel geçsin, bereketli, sağlıklı, neşeli geçsin..