Ya Bugün Sonsa?

Sözlüğümde yoktur benim "sonra"lar, "bir ara"lar, "bakarız"lar.. Böyle söyleyip ertelediğim bir şey varsa bilin ki, hiç bir zaman yapmayacağım onu, hayata dair bulmuyorum demektir ertelediklerimi..Ben hep "ya bugün son gün ise" diye yaşarım günlerimi..

Canınızın canı pasta mı çekti? Tam da zamanı işte şu an kalkıp hemen yapmak için, çünkü ya bugün sonsa? Gardıroptaki en güzel ceketi giymenin tam da sırası işte köşedeki gazete bayisine koşuverirken bu sabah..Televizyon karşısında peynir ekmek atıştırırken ne güzel olur o yaldızlı incecik porselenden misafir tabakları..Okunacak kitaplar yığınına bi yerlerden başlamalı ki bitirmeli insan, ne kadar zamanımız kaldığını bilmiyoruz ki..Seyredilecek tüm filmler, iştahla hemen bir bir izlenip silinmeli listelerden..Aranacak uzak yaşlı akrabalar, bir sonraki cenazede karşılaşmayı beklemeden ve onlarınkine de çok az kalmadan aranmalı bu akşam sırayla..Misafir havlularının zamanı tam da bu akşam, misafir çarşafları bu gece kullanıma açılmalı..Dolaplarda bekleyen, hem de sizi değil başkalarını bekleyen her şey ortaya saçılmalı bu akşam ve hepsinin ışıltısının, yeniliğinin, parlaklığının, yumuşaklığının, harika kokularının tadına varılmalı bu akşam, her şeyin sonuymuş gibi..

Etrafımızdakilere hemen şimdi onları neden ve ne kadar çok sevdiğimizi söylemeliyiz..Bu akşam uykuya dalmadan önce, onların varlığını hissederek ve belki de ilk defa onlardan başka hiç bir şeyi aklımızdan geçirmeden sıkıca sarılmalıyız ve uykuya dalmadan önce son düşündüğümüz bu sevgi olmalı burnumuzda onların kokularıyla uykuya dalmalıyız..Yarın bu saatlerde ne halde olacağımızı kim bilebilir ki? Yarın sabahı göreceğimizi? Yarım kalan sözlerimizi tamamlamaya, içimizde büyüttüğümüzün yarısından bile azını gösterebildiklerimize yarın sarılabileceğimizi kim garanti edebilir? 

Ya bugün sonsa her şey için? Kim ve ne telafi edebilir beklerken ve bekletirken kaçırdıklarımızı?