Bizim Yaka

Bizim yaka, yani Anadolu Yakası, yıllarca plazalarında günü tükettiğim Avrupa Yakası'nın aksine sayfiye gibidir hala eski zamanlarda olduğu gibi..Uzuun bir sahil şeridi, henüz tamamı yapılaşmamış yeşil alanları, pikniğe, kahvaltıya, yürüyüşe, koşuya çağırır insanı sanki biraz ileride o baş döndüren metropolden çook uzaklardaymışsınız gibi..Öyle olunca da, günler sıklıkla açık havada geçer bizim yakada..Bu sabah bizim güne Fenerbahçe'de başladığımız gibi..Kapalı havaya inat neşe ile güne başlamak için birebir.. 

Bu da "Benim Yaka"..İlk yaka denemem..Ama sağ olsun Sevgili Serap öyle güzel anlatmış ki, son derece kolay, son derece düzgün bir yaka oldu, ben bile inanamadım sonuca, süsledim, püsledim, gelip gidip seyrediyorum yakamı sergilediğim yerlerde.. Çok teşekkürler sevgili Serap bu güzel anlatımın ve verdiğin cesaret için..

Bir lacivert kazakla nasıl da kullanacağım şimdi yakamı, nerelere gideceğim, kimlere göstereceğim? Ne hayaller, ne düşler...Belki de bir sonraki Fenerbahçe gezisine yakamla çıkarım, yaşasın bizim yaka, yaşasın betonlaştırılmasına henüz sıra gelmemiş sakin sessiz kıyılar...