Kapı Ağırlığı

Benim çocukluğumda İstanbul, komşuya geçilirken kapıların kilitlenmediği, aralık bırakılıp çıkılıverildiği bir yerdi. Çünkü hırsızlık daha gelmemişti şehre, haset, kıskançlık palazlanmamıştı daha bu kadar, gerçi kimsenin evinde bir diğerinden farklı olan, çalınacak pek bir şey de yoktu ya...

İşte o günlerde annenin arkasından sen de sokağa çıkacaksan (biz sokakta oynardık o zamanlar), ya da sen de katılacaksan o komşu ziyaretine, annen seslenirdi, "kapıya bir terlik sıkıştır" derdi, kapıda kalmayalım dönüşte diye.. İşte bu ayakkabıları işlemek de oradan aklıma geldi benim. 

İki yüzünde iki ayakkabı olan bu kapı ağırlığını diktim.

Üst kısma da bir tutacak yaptım ki, rahatça taşınabilsin.

İçine de bolca boncuk elyaf ve saksılara, vazolara doldurulan o küçük beyaz taşlardan doldurdum. Bir torba alıp, torbası ile olduğu gibi yerleştirdim, hem tok durdu, hem de kumaşların başına bir şey gelirse, oraya buraya saçılmalarını önler diye düşündüm.  

Artık, hafif hafif rüzgarların başladığı bu günlerde sokak kapısına değilse bile, balkon kapısına ben de ayakkabı sıkıştırıyorum, alışkanlıklar kolay bırakılmıyor demek ki :)