Saygı Duyarım

Hayvansever bir anne sebebiyle evde beslenmesi mümkün bütün hayvanları besleyerek büyüdüm. Köpekler hakkındaki duygularım en farklılarıdır, onları kardeşim zannederek büyüdüm neredeyse..Ama kedilere ayrı saygı duyarım ben, farklıdırlar, özeldirler..

Mesela kendileri isterse gelir sevdirir kendini, yoksa hiç yanına uğramaz..Bu dürüstlük hangimizde var? O an havamızda olmasak bile kırmamak için, üzmemek için, yarın belki işimiz düşer diye güldüğümüz, konuştuğumuz, sevgi gösterileri yaptığımız olmaz mı hiç? Nezaket, olgunluk veya iş bilirlik diye adlandırsak da, dürüstlük müdür bu? 

Aynı evde büyürken, çok nazınız geçer hayvanlara..Elinizden çok çekerler açıkçası..Dövmek diyemem ama, çekiştirdiğim, canlarını sıkacak kadar oyunları uzattığım çok olmuştur. Hepsi de tam itaat halinde, bir süre sonra unuturdu, hele yemek vakti hiç dayanamazlardı küslüğe..Ama kedim Sarman..Küstü mü küserdi o, kırılgandır çünkü kedi, unutmaz, bir lokma ekmek için yalakalık yapmaz..Gururunu kuyruğu gibi dik tutar..Kimde var bu gurur? 

Adam seçer..Kendisine iyi davrananı da unutmaz, kötü davrananı da..Kinci mi? Yok, daha çok gerçekçi..Kimsenin birden "iyi"leşemeyeceğini, kimsenin de aniden "kötü"leşemeyeceğini bilir, "fıtrat"a inanır, diyelim kısaca. Öyle değil midir ama? Değiştiğine inandığımız için defalarca kazık yemekten usanmadığımız dostlarımıza şöyle kuvvetli bir pati yapıştırmak hiç mi geçmedi içimizden hayat boyu?

Sebep sonuç ilişkisi kurar..Bazen günlük rutininiz sizden iyi çözer..En yakınlarınız bile hala o alışkanlıklarınız çözememişken, o ip uçlarını yakalayamamışken bu boyda bir cücenin boyunun üstündeki bu sezgisine şapka çıkartılmaz mı hiç?

İnatçıdır, ağzının tadını bilir, sağlığına dikkat eder, ama her şeyin başında kişiliklidir..Saygı duyulmaz da ne yapılır, söyleyin bana..