Bu aralar en çok dikiş makinasının başında heyecan duyuyorum. Gençlik günlerinden beri dikiş dikenlerin gözü kapalı uyguladığı her yöntem benim için öyle yeni, öyle inanılmaz ki, sanki dikiş makinası tıkırdatmıyorum, uzay mekiği kullanıyorum.
Elimde diliş kitapları, kumaşlar, makaslar, ıvırlar, zıvırlar..Kendi kendime kendime kafa tuttum, kendimi aşmaya çalışıyorum. Kesiyorum, dikiyorum, bozuyorum, baştan alıyorum her şeyi..Olsun, değişiyorum, gelişiyorum, bir şeyler katıyorum işte bendeki Elif'e..Pembe pembe güllerimi işlemeye de devam ederken bulduğum her şeye, nette görüp çok özendiğim bir de iğnedenlik için işleyiverdim o kumaş, iğne, iplik yığınlarının arasında..
Peki diktiklerim mi? Ortaya bir şeyler çıkardıkça paylaşacağım, şu an daha çok kendi kendine oynayan çocuk seviyesindeyim, ama uğraşıyorum, deniyorum, yakında farklı olacak elimden çıkanlar, biliyorum..
Dikiş dikmeyi ben de çok severim..Ayrı bir tutku bu:)) Yaptıkların da çok hoş. Çarpı işi gül güzel görünüyor.
YanıtlaSilevet, hayal gücünle sınırlı yapabileceklerin, ayrı bir şey..
SilNe güzel olmuş:)
YanıtlaSilÇarpı işini bu kumaşa nasıl yapıyorsunuz Elif Hanım? Delikleri çok küçük geldi kumaşın bana, o sebeple soruyorum. Suda eriyen etaminlerden falan mı kullandınız?
Yok, doğrudan kumaşa işliyorum. Kasnakta gerince delikler daha kolay görülebilir hale geliyor, kasnaktan çıkarınca da böyle görünüyor işte. Bursa Keteni adı ile alıyorum ben bunu, tavsiye ederim, bundaki işlemeler başka duruyor..Ama yapılışı aynı, çok kolay..
SilHobilerimiz ne kadar benziyor, dikiş dikmeyi bende çok severim okuldan fırsat buldukça atölyeme kapanıyorum, bu aralar kaneviçe hevesi bende de başladı, bu minik süzeklerden var bende de denemek istiyorum inşallah yapabilirim :)
YanıtlaSilSevgilerle ..