Bugün Evde Kalsam da..

"Bugün evde kalsam, bugün evde kalsam da önce şöyle bir uyuyup, saatle değil, kendi kendime, uykum bittiğinde uyansam..Güzel bir kahvaltının ardından atsam kendimi sahile ve yürüsem, benim gibi bir kaç kaçak sahil boyumca koşarlarken yanı başımda, ben önce rüzgara çevirsem yüzümü, ofisin klimalarına hiç benzemeyen bu serinlikle ürperirken rüzgarın getirdiği bolca oksijeni çeksem içime, sonra güneş ısıtsa beni.." 

"Bugün evde kalsam da, hiç ama hiç bir şey yapmasam..Hiç bir şeyi yetiştirme telaşı duymadan, ağır adımlarla yürüsem, ağır hareketlerle yerden taş alıp sektirsem mesela denizde bugün bütün gün, günün en önemli işi olarak.."

"Tam da mesai saatinde adaya kaçsam, simit-çay keyfinden artan simitleri martılarla paylaşsam, kedileri beslemesem, bugün en önemli toplantım kedilerle olsa.." 

"Bugün evde kalsam ve bütün bir günü mutfakta geçirsem. Pratik olmayan bir şeyler hazırlasam saatlerce başında bekleyerek, aralarda kahve içerek, raflardaki bütün tabakları lavaboya yığıp, yıkamakta hiç de acele etmeden, daha zor, daha tatlı, daha değişik bir şeyler denesem.."

"Bugün işe gitmesem ve olması gerekenleri değil, kuralları değil, benden beklenenleri değil, hep olmazları yapsam, kuralları yıksam, beklenmedikleri üretsem ve sadece kendim için elimden çıkanları önce ben beğensem..Kessem, diksem, boyasam ve benden başka kimsenin işine yaramayacak, kimsenin para ödemeyeceği bir işim var diye sevinsem parmaklarımdaki beyaz boyalar, dikiş iğnesinin açtığı delikten sızan bir damla kırmızı kana karışırken..."  

...Böyle dediğim günler çok olmuştu yıllar boyunca, adına meslek denilen sorumluluklar omuzlarımda bankadan bankaya, şehirden şehire, ülkeden ülkeye savrulurken..Ve ben bugün, bir süredir olduğu gibi yine gitmedim işe ve uyudum, yürüdüm,  pişirdim, boyadım ve şükrettim. Seçtiğimiz yeni hayata ne kadar çok ihtiyacımız olduğunu bir defa daha farkettim ve "olmak istediğim yerde olabilmenin" huzuru ile gülümsedim bütün bir post boyunca..