Kuşlar Gibi Hafif

Bazen insan bir de bakıyor ki, yıllarla birlikte ne de çok şey biriktirmiş, bir kısmını hiç kullanmadığı, bir kısmının ise varlığını dahi unuttuğu evdeki dolap köşelerinde...

Yeni hayatımıza başlamamızla birlikte, hafiflemek adına kendime hareket edecek alan bırakmamacasına doldurup, dar bir kafese çevirdiğimi farkettiğim evimi ferahlatmak adına sadeleşmeye, sadeleştirmeye başladım her şeyi..İster dolap detoksu deyin yıllardır kullanılmayan koca tencerelerden, mutfak robotlarından, hediye gelmiş fincan takımlarından vs kurtuluşuma, isterseniz cinnet...Ama iyi oldu, "hatıradır", "ayıptır", "günahtır" diye yıllardır evde öylece sokuldukları delikte bekleyen her şey, ihtiyaç sahiplerine gitti. Ne çok dolabım varmış yahu, yarısı boşaldı, ooohhh...

Gardrop detoksu kısmı da var tabii.."Bir gün tekrar zayıflarsam"ı bekleyenler, "bir gün daha da şişmanlarsam"ı bekleyenler, "markası iyiler","hatırası varlar", artık hayatımda değiller ve farkettim ki, hiç de özlemiyorum onları...Rahat kıyafet, giyince insana kendisini iyi histtiren kıyafet, bir gardrop dolusundan iyi...

Hayat detoksu kısmı da var, herşeyin teki güzel, her şeyin teki rahat...2 araba, 2 yıkama ve 2 benzin derdi aslında otopark sorununuz yoksa bile..Yazlık, orada geçirilen günlerle karşılaştırıldığında, çok nazlı, çok kaprisli bir bebek, hele de o yeşilliğini muhafaza etsin diye savaşılan çimlerle, ilacı, budaması diye çırpınılan ağaçlar, 2. eşi oluveriyor insanın bir süre sonra..Vedalaştık, hafifledik, iyi geldi bize..Galiba en iyi yazlık, akrabanın yazlığı :))

İnsan detoksu...Sizi ne için aradığınızı iyi bildiklerinizle, tesadüfen bile olsa her karşılaşmanızda kaldığınız yerden devam edebildikleriniz arasındaki, gönlünüzün bildiği ama dilinizin söylemeye çekindiği o keskin çizgi...O çizgiyi gördüğünüz, düşündüğünüz, söylediğiniz an, tamamdır..Az insan, çok dostluk...

İşte sonunda dolaplar ferah, ev ferah, hayat sade, kafa sakin...Bir bavula doldurup hayatını her an çekip gidebilir insan, ya da o bavulu her sabah tekrar açıp, yeniden yerleşebilir şehrine...Kendini rüzgara bıraktı mı, istediği yerde işte...Kuşlar gibi...