Oralar da ısınmış mıdır? Özlemiş midir bizi? Hatırlıyor mudur? Eksikliğimizi hissediyor mudur burada bizim onun eksikliğini hissettiğimiz kadar? Sokakların dili yoktur ama ruhu olmaz mı hiç böylesi olur da? Bekleyeceğiz, özleyeceğiz, kavuşacağız bir gün inşallah, ne yapalım?
O zaman dikişle hayatı unutmaya, dikişle hayatı yaşamaya ve dikişle hayatı hatırlamaya devam..
Bu seferkiler karı-koca..Çalışan bir çift hatta, kıyafetlerinden belli..Tabii bir de aşık..Hallerinden belli..
Orijinalinde tek kolluydular, bir araya gelince tamamlanan..İçim elvermedi, bence aşk, kendi kanatları ile uçan iki kuşun bir gün aynı yöne doğru birlikte uçmasıdır, diğerinin sırtına binmeden, diğerinden destek alsa da kendi kanat gücünü kaybetmeden, daha güçlenerek ama daha çoğalarak..İçim elvermedi, özgür bırakmak istedim ben her ikisini de..İsterlerse hemen arkalarını dönüp birbirlerine gidebilecekleri kadar tam, güçlü, özgür..Ama istemedikleri için, sırf sevdikleri için bu hali, bu resmi, bu beraberliği 2 tamdan yeni bir bütün yaratarak, daha da güçlü, birlikte ama içiçe geçmiş değil omuz omuza bir dağ gibi dursunlar istedim..
Birlikte çalışarak, birlikte üreterek, başka şekillerde belki, başka karakterlerde, ama hep aynı yöne, aynı hedefe, aynı doğrularla..Bir ömür boyu..İnşallah:))
İnşallah Elif...
YanıtlaSil