İnsana iyi geliyor bazen kalabalıklar..Hayatın o koşuşturmacasında, hayatın devam ettiğini fark ediyorsunuz, sizin dışınızdaki dünyanın kıpırdamaya devam ettiğini görüyorsunuz ve içiniz kıpırdıyor sizin de aniden..Biraz hareket, biraz ışıltı, Kadıköy gezmesinden, parayla alınanlar dışında eve getirdiklerim..
Kahvaltılık bir kavanoz, hani reçel, zeytin falan filanlıklardan...Biraz çift taraflı bant, üzerine şerit parlak taşlar...Yeter mi ruhumu parlatmaya, ihtiyacım olan ışıltıyı hayatıma ekleyivermeye? Olsun, başlangıç için hiç de fena değil, televizyonluğun üzerine biraz hareket, ışık vurdukça biraz yakamoz, sakin sakin kürek çekmeye başlayıveriyor insan o neşeli limanlara...
şiirsel anlatımınıza bayılıyorum bir şiirsever olarak, şiir yazıyor olabilirmisiniz?yazıyorsanız mutlaka paylaşın:)Sevgiler...
YanıtlaSilEvet Elif, yavaş yavaş, sakince, farketmeden... Kuşlar da var ya orda, işte onlar da çok güzel başarıyor bu işi, bütün kuşlu objeler, işlemeler vs. :)
YanıtlaSil