Sakinim bu aralar, sakin ve dingin..Sakince kalkıyorum sabahları, kahvaltımızı sakin sakin yapıyoruz..Yavaşça bir şeylerle uğraşıyorum mutfakta, bir seremoniye dönüştürerek mutfak önlüğümü giymeyi...Sonra, sonra 3 satır işliyorum bir şeyler, ara veriyorum hemen, usulcacık içiyoruz kahvemizi bu aralar, fincanda soğumasına izin vererek son yudumların...
Bu yıl yordu hepimizi, hiç birimiz yılın ilk günlerindeki biz değiliz artık..Ben, o günlerdeki ben değilim..Şimdi, tepine tepine ağlayıp da yeni susmuş çocuklar gibi üzerime çöken tatlı yorgunlukla uykuya dalmak üzere gibiyim..Şimdi, yeni dinen yağmurun ardından çimlerin kokusunu içime çekiyor gibiyim..Şimdi, biraz önce kıyıya vurup çekilen dalganın ardından parıldayan ıslak kumların ışıltısı ile gözlerim kamaşmış gibiyim..
Özlemişim...
Harika bir anlatım canım, kalbine sağlık. Aynı ruh hali içerisindeyim :) sanıyorum yılın yorgunluğu iyiden iyiye üzerimize çöktü mevsimle birlikte. Yeni yıl, yeni şans ve heyecan ve bereketiyle gelir dilerim.
YanıtlaSilSevgiler...
:))
YanıtlaSilTatlı kadın,senin her halin üretken her halin umutlu...
YanıtlaSilYeni Yıl hepimize güzellikler getirecek. Bak " söylemiştin! " dersin.
Bu yıl benim içinde çok zordu,yapı olarak belli etmemeye çalışıyorum ama bende çok yorgunum Elif'ciğim.Umarım önümüzdeki yıllar hepimize güzellikler getirir..Sevgilerimle..
YanıtlaSil