Tam da Kar Zamanı

Aslında tam da kar zamanı bu zamanlar..yılbaşı gecesi dediğin karlı olmalı..Karlı olmalı ki Noel Baba ve geyikleri kızağı karda son hızla sürerken, tüm çocuklu evlerin hediyelerini yetiştirebilmeli evlere, hediyesiz tek bir çocuk kalmayana kadar tam da o gece..

Ama maalesef İstanbul, Şubat-Mart aylarından önce pek kar keyfi yaşayabilen bir şehir değil. 2 bilemedin 3'ü geçmez benim yılbaşında kar yağışı gördüğüm seferler ki onlar da öyle cılız, öyle sulu karlardır ki, yağması ve ortadan kaybolması bir olmuştur hep..Ama kar, kış ve bunlara ilişkin süslemeler hep baş tacımdır bu yüzden belki de evin içinde..Etrafta kışa dair bir şeyler,havada tarçınlı karanfilli kurabiye kokuları, öğleden sonraların loşluğunda yakmaya başladığımız mumlar ve "jingle bells"..Yılbaşı havalarını pek seviyorum ben..



Pelüş ile oynamaktayım hala beni bıraktığınızdan beri, aynı kitaptan çalışmalara devam..Eline aldığı kitabı bitirmeden bırakmayanlardanım ben..Hepsini deneyebileceğimi gözüm kezmezse yemek kitabı bile almayanlardanım. "Başında sonundan, az da ortasından" bana göre değil, başlamalı ve bitirmeliyim ben, disiplinliyim, ya da öyle olmaya, hiç durmadan üretmeye, tamamlamaya, tamamlanmaya çalışıyorum çalışıyorum şu zaman denen gürül gürül akan nehre kapılıp da bir gün aniden, elimden televizyon kumandası dizi tekrarları arasında zap yaparken öbür tarafa göçüp gidivermemek için aniden :))   

Neyse, konumuza dönelim, patenlerim şık olmamış mı?