İnsan niye blog yazar? Mutlaka herkesin bir sebebi vardır. Kimi yalnız kalabilmek için, kimi yalnız kalmamak için..Kimi sevmek için, kimi sevilmek için..Kimi susabilmek için, kimi konuşabilmek için..Belki de blogger sayısı kadar sebep vardır. Herkesin kendi sebebi, kendi sonucunu doğurur..
Ben oturduğum yerden sizlerin hayatlarına dokunmak istedim. Yaptıklarımı anlatayım, sizler de yapın, pasta yapmaya en cesareti olmayanınıza cesaret gelsin, eline iğne ipliği en almayanınız bir akşam bilgisayarın başından kalktığında bulduğu ilk iğneye iplik geçirsin istedim.
Benden biri çıkar da ilham alırsa ve sevdiklerine bu ilhamla, onların yüzünü güldürecek bir şey yaparsa, tamamdır işte, istediğim budur benim de..Ya da hayatın bir köşesini sevmeye başlarsa bir yazımı okuduktan sonra, minicik bir güzelliğin farkına varırsa benimle birlikte, bu blog için harcanmış zamanlar boşa gitmemiş demektir.
Çalışırken hobisi olabilir mi insanın, emeklilikte "hayat" var mı, çalışan insan eve geçtiğinde bir gün sıkıcı olmaz mı çok, birilerini beklemeden insan sadece kendisi ve sadece kendisi için hayatı güzelleştirebilir mi diye merak edenler aradıkları cevapları burada bulabilsinler istedim. Hep kendimi en iyi hissettiğim zamanlarda geçtim klavyenin başına, hep kendimi çok daha iyi hissederek kalktım masanın başından.
Şimdi yeni bir yıl daha geliyor, yine anlatacak çok şey olacak, paylaşacak, tarif edecek, sevecek..Daha çok fotoğraf diliyorum bu yıldan, daha çok özel an, daha çok ilham..Sağlık diliyorum, daha az sorumluluk istiyorum, daha çok avarelik..Ben bu yılı kimsenin küçük kızı olamayarak kapatıyorum yaya, küçük bir kız çocuğu gibi başlamak istiyorum yeni yıla..Herkesi annem gibi sevip, herkese babam gibi güvenerek, kötülüklere hala şaşırarak, kavgalardan hala korkarak..Bu yıl her şeye en başından başlamak istiyorum...
Çok güzel ifade etmişsiniz blogculuğu... Ben de sık sık sorarım bu soruyu kendime ... niçin blog yazıyorum diye ve her seferinde yaptığım işten memnun hissederim kendimi. Yeni yılın size ve herkese dilediği güzellikleri getirmesi dileğiyle....
YanıtlaSilhepimiz için inşallah
Sillütfen yazmaya devam edin, ben de uzun çalışma hayatından sonra emekliyim, bazen çok keyifli bazen de sıkıcı geçiyor günler, bloğunuzu okumak benim için terapi gibi, sevgiler..
YanıtlaSilBerrin
ne zaman sıkılırsan çık çık gel, alışmamışız ki zamanımızı kendimiz yönetmeye, bazen onun için sıkılıyoruz, sıkılma, laflayalım, paylaşalım hep..
SilBloglar paylaşmak için kuruluyor, daha ötesi yok...
YanıtlaSilGeçen sene anneciğinin başını beklerken sen ben evde her saat başı bloğuna giriyordum haber var mı diye,acını bütün kalbimle paylaştım, o zaman ben buradan şunu çıkarıyorum insanlar acılarını,mutluluklarını, heyecanlarını,yanlızlıklıklarını herşeylerini paylaşmak için buradalar. Anneciğin yerinde rahat uyusun, sana da içi huzuru versin. Sevgiler...
Bilmez miyim, sizleri hep yanımda hissettim o dönem, iyi ki varsınız..
Silben aslında yeni sayılabilecek blogerım,1 yaşımı henüz geçtim:)
YanıtlaSilbu sorular ben de de var.umarım hep olmaz!
yeni yıl güzellikler getirsin,bloğunda şahane paylaşımlarla ışık olasın:)
sevgiler
Bazen insan yeni tanışır ama kırk yıllık dostu gibi sıcak hisseder ya, sen öyle blog dostlarımdansın benim, iyi ki varsın sen de..
Silben en çok, -olur da blogum o zamanlara kalırsa- torunlarım, hatta onların çocukları, torunları falan filan, büyük büyük anneannelerini okusun, tanısınlar diye yazıyorum. :) bu arada yazdıklarımdan kendilerine pay alanlar varsa ne mutlu bana...
YanıtlaSilyeni yıl tüm dileklerini gerçekleştirsin Elifcim... 2015 gönlünce bir yıl olsun...
Ah ne güzel bir miras geride kalanlar için, ben de yeğenlerden birine devredeceğim iyice yaşlandığımda "sahibinden devren blog" diye, umarım devam ettirecek birini bulurum..
SilElifçim, canım arkadaşım :) Ne iyi etmiş de yazmaya başlamışsın ;)
YanıtlaSilBen de ilkin kendim yazar kendim okurum, sonra da çocuklarıma hatıra kalır bugünlerden demiştim ;) Sonra sonra yaptıklarımı da paylaşınca ve paylaştıklarım karşı taraftan yankı bulunca bi hoşuma gider oldu blog işi ;) Hiç değiştirmedim tarzımı, hep içimden geldiği gibi, yakın bir arkadaşıma anlatır gibi yazdım ve inan nasıl keyif alıyorum yazmaktan bilemezsin ;)
Bir de şu hani "kimbilir teeee nerelerde birisi okuyup, gülümsüyor, ilham alıyor" düşüncesi harika ;) Zaman zaman herşeyin bir sonu olduğu gibi bunun da sonu gelecek diye düşünsem de, şimdilik yazmaya, paylaşmaya devam...
Senin bloğuna ilk rastladığımda çok heyecanlanmıştım. Çünkü ilkin yaptıkların çelmişti kalbimi, sonra sonra baktım ki yaptıkların kadar, yazdıkların da heyecan verici, umutlandırıcı, geleceğe özlemimi artırıcı :)
Hep dedim ama bir kez daha bu post vesilesiyle söyleyeyim ;) Sen hep paylaş, hem elindekini, hem içindekini e mi güzel arkadaşım ;)