Oyuna Davet

Bazen "tamam bitti, buraya kadar artık" desem de, yorulduğumu hissetsem de, bir kaç gün geçmiyor, içimde bir şeyler kıpırdıyor, beni yoldan çıkarıyor ve kendimi yeni bir şeyler denerken buluveriyorum yine mutfakta..

Bazen sevdiklerimi mutlu etmek için, bazen özel günleri bahane edip, ama kimseye söylemesem de içimdeki "meraklı kimyager"le baş başa kalıp deneyler yapabilmek için bütün bu çalışmalar galiba..Aynı bir oyun gibi..Yiyenlerin iltifatları da çok önemli değil hatta, zaten ben yerken bir tadımcı edası ile, tamamen benim dışında bir şefin elinden lezzetleri tadıyormuşçasına dışarıdan bakarak, objektif, eleştirel, tüm konsantrasyonum dilim ve damağımda not veriyorum ve ben sevdiysem, tamamdır diyorum..Ama görünüşünde bir falso, tadında bir eksiklik, midede bir ekşime, yapım aşamalarında her seferinde aynı sonucu garanti etmeyecek bir angarya varsa, yok, kalsın, başımıza iş açmayalım boşuna.. 

Denemenin, pişirmenin, fırından eve yayılan kokuları içine çekmenin dışında bu oyunun en güzel yanlarından biri de çeşit çeşit servis tabağına, fanusuna, kavanozuna yerleştirip pişirilenleri, geçip karşısına seyretmek, fotoğraflamak, bir süre masanın üzerinde, büfenin üstünde, artık o güne neresi uygun görünüyorsa orada sergilemek..

Oyunuma sizler de katılın, deneyin, sergileyin, tadın..Üretmenin, paylaşmanın, ağız tadının sarhoşluğu başka şeye benzemiyor, siz de katılın..