Bir Daha Göremeyeceğimi Bilsem

Öyle bakıp geçerken etrafa ve her şeye, bazen dururum. Dikkatle bakarım. Hatta o anda, sadece o anda olmaya çalışırım, ne geçmiş, ne gelecek..Kumsalda uzandığım yerden başımı kaldırırım bir an örneğin, altımdaki kum tanelerine eğilirim. Yuvarlak, şekilli, şekilli, soluk renkli tanecikleri incelerim. Bir avuç kumu alıp, parmaklarımın arasından boşaltırken, çıkan hışırtıyı hafızama kazımaya çalışırım, onların tozlu, tuzlu kokularını da içime çekmeye çalışırken ve taneciklerin hafifliğini ve yuvarlaklığını parmaklarımda hissederek..

Elma alırım elime bazen, tam de dişleyecekken durur, onun kırmızı, parlak, pürüzsüz kabuğuna bakarım, hayatımda ilk defa gördüğüm bir meyvaymış gibi kabuğun altındakini tahmin etmeye çalışırım. Koklarım ekşimsi kokusu genzime giderken çocukluğumdaki daha keskin kokulu elmaları hatırlarım. Sonra kocaman bir ısırıkla, çıkan kıtırtıyı hatırlayıp, bir daha asla unutmamaya çalışırken, sulu, tatlı, ekşi lokmayı dilimin üzerinde gezdiririm. Sanki ilk defa gördüğüm bu meyveyi bir daha asla yiyemeyecekmiş gibi ezberlemeye çalışırım.

Bir daha görmeyeceğimizi bilsek, her şeye ne kadar da dikkatli bakardık değil mi? Ofiste karşı masada oturan iş arkadaşımızın yüzüne mesela, öğlen ekmek bırakan apartman görevlisinin ellerine, markette kasadaki ki kızın bezgin bakan gözlerine..Peki sevdiklerimize..Göz bebeklerindeki hareleri, saçında beyazların en yoğunlaştığı şakaklarındaki minik dalgalara, dizindeki çocukluktan kalma yara izine..Bir daha görmeyeceğimizi bilsek, "bakma"yı bırakıp "görme"ye çalışmaz mıydık her şeyi? 

Bütün güzellikleri göreceğiniz bir hafta sonu diliyorum.