Karışık

Kaybettiğim çocukluğumla karşılaştım geçen gün, Oyuncak Müzesi'nde. Sunay Akın'ın Göztepe'deki Oyuncak Müzesi'nden söz ediyorum. İşte Boncuk bu, benim köpeğim, nasıl ele geçirmişler de müzeye koymuşlar ki?

İşte tam ortada duran yakışıklı da benim sıpam, yapıştırma burun deliklerinin sallanışından tanıdım hemen, ama ben bunları Anadolu'da bir yerlerdeki küçüklere göndermiştim, oradan kaçıp buraya mı gelmişler?

Ama sonra, eşim de bu oyuncaklarla ilgili anlarından bahsedince, anladım ki, o dönemin bu popüler oyuncaklarından hepimizin vardı, aynı müzedeki teneke trenler, otobüsler, plastik dürbünler, Cin Ali'ler gibi. Benim oyuncaklarım da müzelik mi olacaktı? Müzelerde mi sergilenecekti benim çocukluğum da? Falanca Paşa olmadan, 2., 3. bilmem kim olmadan, "Sadece Boncuk", "Sadece Sıpa" da müzeye mi girecekti? Offf,gençliğim eyvah..

Zaten kız kulesi de kralın kızı için yapılmamış, bir tür anıt mezarmış, hatta bir dönem cüzzam hastaları için de kullanılmış. "Sepetteki elmaların arasından çıkan yılan kızı sokuvermiş" diye biten o masal, "masal"mış...

Artık daha fazla gerçek istemiyorum bu günlük, beni uyandırmayın, rüyada olacağım uzuuun bir süre, uyanmayı reddediyorum...