Artık her şeye internetten ulaşabiliyorken bile, eski günlerdeki gibi televizyondaki yemek programlarından tarifleri izleyip, aceleyle malzeme listesini not etmeye çalışırken, nasıl yapıldığını da kaçırmamaya gayret göstererek tarifleri toplamak, bir yandan da deneyeceğim günü düşünmek, pişirdiğimi hayal etmek, sanki beğenilmiş, övgüler almış gibi daha şimdiden yüzüme yayılan bir tebessümle yerimden kalkmak ayrı güzel, ayrı bir zevk..
Bu durumda tabii, post-itlere, banka ajandalarına, arkası lüzumsuz şeylerle yanlış basılmış müsvedde kağıtlara not alma devrinin de sona ermesi gerekiyordu artık, ayıptır en nihayetinde şu kadar senenin blogcusu-kanaviçecisi-dikiş meraklısı-yemek aşığı olaraktan :))
Defterimi kumaşla kaplamaktan ziyade defter çantası tarzında çok kullanımlık bir kılıf diktim aslında, adamakıllı çalıştım yani, dışı keten, içi keçe, kanaviçesini, dantelini zaten görüyorsunuz, anlatmaya ne hacet?
Sevdiğim renklerde oldu defterim, bir de şu geç gelen bahar yüzünden müdür nedir yeni yeni gönlüme düşmeye başlayan pembelerle renklendirdim.
Ve şimdi, gidiyorum, bir kaç gündür işlediklerimi sökmeye..Şu blackwork işlerken ne kadar el oyalayıcı ise bir de sökerken görün, korkunç..Yani herkesin aklında olsun, full konsantrasyonla işlemelisiniz bu işi, yoksa sökmesi ölüm..
Çok pratik bir tuzlu tarifle geleceğim, izlemeye devam edin beni..
Nasıl zarif bir defter olmuş bu böyle, bayıldım. Ellerine sağlık :)
YanıtlaSilEmeğinize değmiş nostaljik ve şık olmuş
YanıtlaSilCidden çok güzel olmuş. :)
YanıtlaSilÇok da zarif bir iş çıkmış yine Elifçim, ellerine sağlık, güzel tariflerle dolsun defterin ;)
YanıtlaSil