Eskittim tacımı..Taç figürünün eeen moda olduğu zamanlarda bayılarak almıştım bu yüzüklüğü..Siyahtı, ama kullanışlıydı çok..Artık vakit, onu da ağartma vakti..
Az biraz parlak yüzey astarı, biraz gri, üstüne beyaz, zımpara, azıcık da mavi eskitme pudrası..Yemek tarifi gibi oldu galiba, değil mi?
Yüzük mü? İlk gençliğimde koca koca, doğpal taşlı gümüş yüzüklere çook meraklıydım..O zamanlar biz kitap okur, gümüşe bayılır, uzun elbise ve kloş eteklerimizle giderdik gezmelere..Bir de fularımız olurdu boynumuzda..Sonra? Sonra geriye kafada kendini herşeyden sorumlu hissettirecek kadar lüzumlu-lüzumsuz bir dolu kelime ve o günlerden hatıra bir dolu gümüş takı kaldı işte..Bir de ben..Deli saraylı:))
Ne güzel dedin yine " o günlerden bize olan biten her şeyden kendini sorumlu tutan ve kafası karışık , umudu yitik bir ben kaldı" diye çeviriyorum sözlerini ...
YanıtlaSilkafa dolu olunca,i karışıyor biraz ister istemez..Ama umut? Onu kaybetmiş olamayız, öyle olsak niye bu çaba, bu gayret, bu ter? Ne varsa eskilerde var, kusura bakmasın kimse..
Silne güzel olmuş ama
YanıtlaSilçook teşekkürler..
SilMerhaba çok güzel olmuş çok beğendim birde taç yüzüklük nerdendi acaba :)
YanıtlaSil