Bir Umut

Bir gün baharı karşılayıp, çiçeklenip, bir gün soğuktan donduğumuz günlerdeyiz..Kapıdan baktıran, kazma-kürek yaktıran Mart ayında..Ama sevdiğim gri göklere eşlik eden ağaç dallarındaki o bahar müjdecisi beyaz çiçekleri seviyorum ben..

O gri bulutlar, pencere önünde içilecek bir bardak çay için bahane, o beyaz bahar çiçekleri ise gelecek ılık günlerin habercisi, bahar umutlarımızın yeşermesi..Vergileri sebebiyle Mart ayı-dert ayı da derdi eskiler, ama peki ya umut? Baharı beklemenin, en sevdiğiniz kazakları son bir defa daha giyip gelecek kış yine giyebilmenin, çizmeleri boyayıp kaldırırken ömür olur da fırsat bulabilirsek alınacak yenilerinin düşleri? İnsan hayal ettiği müddetçe yaşar derler, ama aslında bu umut olmasın asıl insanı yaşatan?  

Bu ekmeklik, gri bir sofra örtüsü hayaliyle boyandı örneğin..Bir tane edinmeli, şöyle keten, şöyle tiril tiril bir kumaş, şöyle peçeteleri ile birlikte ve gri örtü üzerine sakız beyazı tabaklarla kurulacak bir sofrada melekler eşlik etmeli evde pişen ekmek ikramlarına bu ekmeklikle..

Açık gri boyadım, koyu gri boyadım, zımparaladım, beyazlar, kesekağıtları, çikolata kahveler..Kuru fırçalarla geçtim de geçtim üzerlerinden..Gönlümce eskidiğine inanana kadar..Eskittikçe umutlandım, umutlandıkça beyaza boyadım melekçikleri.. 

Ortalarda yoktum ya bir süredir, öğrenmekle, kendimi geliştirmekle meşgulüm bu aralar..Şeker hamuru için bir kursa katıldım, pasta yapmayı öğrenmeye çalıştım, o püf noktalarını hayata geçirmek için denemelerle uğraştım..Yeni beceriler, yeni insanlar, yeni bir ben..Belki de hepsi birer umut..Bahar gelsin diye, baharda ben de çiçekleneyim diye, bu yıldan, bu yıla başladığımdan bir fazla çıkabileyim diye..Sadece bir umut..