Her yer beyazlara büründü..Grip mikroplarını öldürecek, şehri saran o inşaat, hafriyat yığınları örtecek, kamyonların aşındırdığı yollardaki çukurları kamufle edecek..Gökten yağan o pamuk şekerleri, acıları, umutsuzlukları örtecek kar topu oynamaya dışları çıktığımız o yarım saat..Ortaokul yıllarımdaki o uzuuun, kar tatili üzerine eklendikçe uzayan o sömestr tatiline götürecek beni..Babamın sabah erkenden yaktığı sobanın kokusu ile verdiği okul tatili müjdesi birbirine karışacak, damağımda limonlu ıhlamur tadı bırakacak..
Kar eriyip, eskisinden daha kara, daha balçık, daha kötü bir çamura yerini bırakana kadar çocuk olma hakkımızı kullanacağız, oyun oynama, sınırsızca salep içme, saymadan kestane yeme, korkmadan haberleri seyretme.. Camın önünde geçen zamanlar dışında biraz da masa başında..Eski ahşap karabiber değirmenine, tam da sokağa uygun bir beyaz elbise giydirme, boyama, süsleme..Kar bitse, kimse üşümese, kimse ne yakacağını, nasıl yakacağını, nasıl ısınacağını düşünmesi, ama hep beyaz olsa, hep bembeyaz..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Ne dersiniz?