Zaman Dediğimiz Bu Aralar

Bu aralar zaman bizim için serum damlaları kadar ağır akıyor, idrar torbaları belirliyor günleri, her günümüz yeni bir kötü haberle başlıyor, bir başkası ile sona eriyor.

Aşırı halsizliği önce demir eksikliğine yorulan, ama sonra düzelmeyen durumu neticesinde kolon kanseri diye ameliyata girilmişken, aslında hem de hiç bir belirti vermeden tüm vücudu saran bir canavarla karşı karşıya kaldığımızı öğrenmemizle geceye dönen günlerimiz, bugün de beyine giden bir pıhtı ile tekrar yoğun bakım günlerine dönüştü..

Hepiniz haklısınız, dua etmeli böyle zamanlarda, bazen gitmesine izin vermeli, bunaldıkça yazmalı, çizmeli, bazen ebedi ayrılıkları bile gülümseyerek karşılamalı insan..Ama bu aralar zaman dediğimiz şey, hiçbirine yetmiyor..Öyle kıskanç ki bu amansız hastalık, kimsenin kendisinden başka bir şey düşünmesine izin vermiyor, umudu kıskanıyor, gücü, kuvveti kıskanıyor, sabıra bile izin vermiyor..

Zaman dediğimiz bu aralar hep gece benim için ve bu bereketsiz gece hiç bir şeye yetmiyor..Dualarınızın bizlerle olduğunu bilmek güç verdi bana dostlar, biliyorum kötü günler hep biter bir gün, geceler sabaha kavuşur, yaralar küllenir, acılar katlanılır olur bir gün. Ve o zaman buluşuruz yine..Hayat devam eder, bizler güleriz, söyleriz, paylaşırız, ama bu aralar ne olur, dualarınızda bizi unutmayın..