Siz Ne İçin Mutfaktasınız?

Hamur işlerini yapmaya da yemeye de pek meraklı olmayan bir annenin, ortaokuldan itibaren mutfaktan çıkmayan kızı olarak büyüdüm ben..Su böreği ile başladım ki, ne kadar su böreği denirse işte..Teknikler falan tamam da, hamurun kalınlığı konusunda bir şey diyemeyeceğim..Yazlıkta domates soslu bir şeylerin üstünde balkon masasındaki fesleğenlerden doğrayarak devam ettirdim merakımı..Mutfakta olmak, kendimi, sınırlarımı, yeteneklerimi sınamaktı o zamanlar..

Gittiğim evlerden, akraba ziyaretlerinden elimde tariflerle döndüm hep annemin tersine ve babamın her gün tüm köşe yazarlarını okuduğu o 5 gazetenin (evet, eskiden gazetelerin köşe yazarları farklı farklı şeyler yazarlardı, her birini okurduk ayrı ayrı o zamanlar) ben de tüm yemek köşelerini hatmederdim (Ergun Köknar vardı, tariflerine bayılırdım)..Ama annemin derslerime mani olacak korkusuyla çok da gönüllü misafir etmediği mutfağında zorla, inatla, sabırla bir yer elde edişimin asıl sebebini biliyorum, benim büyük ağabeyim de çok güzel yemek yapardı, ekmek dolması, incir tatlısı gibi Ege yemeklerini ilk babamın elinden tatmıştım..Ve o, her yılbaşı evde hazırladığımız açık büfenin tüm kanepe çeşitlerine benim okuldan dönüşümü beklemeden asla ama asla başlamazdı.Mutfakta olmak, insanın içinde zorda kalırsa her şeyi başarabilecek bir yaşam enerjisi olduğunu fark etmekti o zamanlar..    



Çalışma hayatım da, eenn yoğun çalışan iş kadının da dolabında hep bir kaç çeşit yemeğinin olabileceğini, 15 dakikada kurabiye, 30 dak. da kek pişirerek çat kapı gelen herkesi ağırlayabileceğini ispatla geçti..Mutfakta olmak, faiz, kredi, süreç, prosedür değil sadece, kadın olmanın da altından kalkabilmekti o zamanlar..

Ve şimdi, vaktimin eskisine göre çook bol olduğu bu dönemimde yine mutfaktayım severek, bayılarak, zevkten kendimden geçerek..Bu sefer her mutfağa girişim, şu an yanımda olmayan annemle bir olduğumu hissetmek..Babamın, küçük kızını hayatta her şey için cesaretlendiren kahramanımın,  ilk yaptığım keklerden olan "ebruli keki", hem tadı hem de görünüşünü alkışlayıp, dilim üstüne dilim yerken ki o övgü sözleri kulağımda..Annemle Babamın seyahatlerde oldukları günlerde bize anneminkilerden de güzel çeşit çeşit yemekler yapıp sofralar kuran ağabeyimle "yemeği hangimiz yapacak" kavgamız hala gözlerimin önünde..Yazlıkta küçük ağabeyimle baş başa kaldığımız o bir kaç gün ocağın üstünde yaptığımız o beyaz peynirli tostların kokusu burun direğimi sızlatıyor hatırladıkça.. Ve galiba, insan hayatının her döneminde başka bir şey için mutfakta..Benim mutfaktaki bu dönemim, çocukluğuma bir selam, yaşanmış yıllarımın bir özeti ve yaşayamadığımız daha nice mutfak-yemek hatırasına bir özlem..Siz ne için mutfaktasınız bu aralar?



Ben zeytinli poğaça için mutfaktaydım, bayıldığım o mayalı ve kuru poğaçalardan birini yapıp çayın yanında dişlerken, ve bu arada Ramazan'dan kalma demirhindi ile son bir defa yaptığım şerbetin soğumasını beklerken, "geldik, gidiyoruz, ama yaşadık işte bir şeyler çok şükür" derken mutfaktaydım..Yaş ilerledikçe biraz da şükretmek için mi giriyorum mutfağa yoksa? 

6 su bardağı Un     

1 çay bardağı Sıvı yağ     

1 su bardağı Yoğurt     

80 gr.Eritilmiş Margarin     

1 çorba kaşığı Instant Maya     

1,5 tatlı kaşığı Toz Şeker     

1 çay bardağı Ilık Süt    

İçi: 250 gr.Çekirdeksiz Siyah Zeytin

Üzeri: 1 Yumurta Sarısı

Tüm hamur malzemesi yoğurularak oda sıcaklığında üzeri kapalı şekilde 25 dak. bekletilir. Hamur tekrar yoğurularak ceviz büyüklüğünde parçalar koparılır. Her biri çay tabağı büyüklüğünde elle açılıp, içlerine 3-4 zeytin yerleştirilerek kapatılır. Yağlı kağıt serili fırın tepsisine dizilerek , oda sıcaklığında 45 dak. daha bekletilir. Üzerlerine yumurta sarısı sürülerek 200 C fırında 20 dak. pişirilir.

Afiyet Olsun..Bu hafta sonu da mutfağa girmek için hep çok güzel sebepleriniz olsun..