21 Kasım 2016 Pazartesi
Hüzünlü Bir Ayrılış Hikayesi
Sonunda tamamladım..Yaza yetişmedi yaz renklerindeki bu yastık, ama bu yazın en iyi arkadaşıydı benim için. Yazın en telaşlı, stresli, en hastaneli, seyahatli günlerinde refakatçilik, aşçılık, bir şeylerin ucundan tutma koşturmacalarımda can yoldaşlığı yaptığımız, molalarımın tanığı, ayaklarımı dinlendirmelerimin bahanesi, her şeyin ortasına kendime kaçtığım anların tek tanığı..
Bitirmenin gururu, mutluluğu, sadece ben, o ve tığımızın paylaştığı o gizli randevuların nihayetlenmesinin hüznüne karışırken, bu yaza yetişmese de, işte, önümüzdeki yaza kısmet..Şimdi, vira bismillah, yeni limanlara yolculuk..
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
Zaman oyle hizli akiyor ki... Bir bakmissiniz gunesin altinda yerini bulmus. Cok guzel olmus bu arada. Ellerinize saglik.
YanıtlaSilteşekkür ederim, umarım güneşli günleri görürüz, ömrümüz olsun yeter ki:))
SilGerçekten yazı anımsatıyor renkleriyle. Ama örgü olması da kışa göz kırpıyor sanki;) Ellerinize sağlık...
YanıtlaSilevet evet, buradan yürürüm ben, tamamdır, hariklasın sen, sevgiler
SilEllerinize sağlık, Elif Hanım, çok tatlı görünüyor. Kim evinde böyle bir güzelliği istemez?
YanıtlaSilteşekkürler, o sizin tatlılığınız, güzel gözleriniz..
SilEllerinize sağlık,
YanıtlaSilteşekkür ederim, hem de çok..
Sil